,, Kto trwa we Mnie, Prawdziwym Chrystusie, w tym trwam Ja sam '' - Katarzyna Ptak

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus Król i Matka Boża Królowa Polski!

   2.12.2018r. rozpoczął się Adwent - czas przygotowania się na przyjście naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa na świat. Na niedzielnej Mszy świętej Ksiądz głosił kazanie - chciałabym podzielić się najistotniejszymi sprawami dla każdego człowieka, dla mnie, dla Ciebie bądź jakiegokolwiek człowieka na ziemi.
Opowiadał o rekolekcjach, które prowadził brat zakonny starszy już stażem,  już bardziej doświadczony życiem i napotkał dwie niewiasty, które nie żyły ze sobą w zgodzie. Starsza niewiasta nie widziała swojej winy w tym, co czyni. Brat zakonny postanowił zaradzić tej sytuacji i dał zadanie dwóm niewiastom - miały przynieść kamienie  następnego dnia. Starsza niewiasta przyniosła wiele kamieni mniejszych i większych. Młodsza jeden duży kamień. Starsza mówiła, że dlaczego młodsza przychodzi do Kościoła na Mszę świętą, dla niej nie ma tu wstępu! W takiej zawiści do młodszej nie widziała swych grzechów, tylko wypominała tej młodszej. Zakonnik widział, jak bardzo żałuje młodsza niewiasta, podjęła się zabicia swojego dzieciątka, a do teraz płaci dług swój. Następnie zakonnik kazał zanieść te kamienie tam, skąd je wzięły. Następnego dnia starsza niewiasta mówi zakonnikowi, że jest to niemożliwe, żeby złożyła wszystkie kamienie tam, skąd je wzięła, za to młodsza wiedziała, gdzie dać, ponieważ ten grzech był największy. Te małe kamienie symbolizują nasze małe grzechy, których dotąd nie wyznaliśmy albo wyznaliśmy, ale bez szczerego żalu - i one prowadzą do tych większych. Co więcej, starsza niewiasta zajęła się młodszą siostrą, tak niepozorną, cichą osobą, nigdzie się nie udzielającą, nie należącą do żadnego zgromadzenia w parafii, nie szukającą chwały i nie chwalącą się tym, co ma, nie szukającą względów u innych. Przypomina osobę naprawdę bardziej wartościową, a żyjąc w zawiści do innych nie widzimy własnych belek. Ewangelia wg św. Mateusza 7, 3-5 doskonale to mówi: „ Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka [tkwi] w twoim oku? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata ”. Najważniejsze, żebyśmy byli bardziej wartościowi w oczach Pana Boga niż w oczach ludzi. Świat i ludzie nie dadzą tego, co Pan Bóg, drogi nasze nie są drogami Pana Boga. Łaska Boża niech nam będzie drogowskazem. Wszystko, co pochodzi od nas, nie podoba się Panu Bogu. Przytoczę także słowa z doskonałej książki Tomasza a Kempis „ O naśladowaniu Chrystusa ”: „ Jeśli pokonasz w pełni samego siebie, pójdzie ci łatwiej ze wszystkim. Triumf nad sobą jest pełnym zwycięstwem. Kto bowiem trzyma w podległości siebie samego tak, że jego zmysły podlegają rozumowi, a jego rozum - Mnie, ten jest prawdziwym zwycięzcą samego siebie i panem świata.

Jeśli palisz się, by wejść na ten szczyt, musisz zacząć rzecz po męsku. Przyłóż siekierę do korzeni, by wyrwać i zniszczyć swoją ukrytą, niepohamowaną miłość do samego siebie, do całej własności prywatnej i materialnej.

To z tej winy, to znaczy z niepohamowanej miłości człowieka do samego siebie, wypływa niemal wszystko, co należy wykorzenić. Po jej pokonaniu i przezwyciężeniu nastanie wnet wielki pokój i wyciszenie.

Niewielu jednak trudzi się, by w pełni umrzeć dla siebie samych. Niewielu dąży tylko do tego, co poza nimi. Dlatego też pozostają uwikłani w sobie i nie potrafią w duchu wznieść się ponad to.

Kto natomiast chce chodzić ze Mną w wolności, zabije w sobie wszelkie złe i nieumiarkowane uczucia i nie będzie lgnąć chciwie do niczego, co stworzone".

Nie ważne jest to, jakie szkoły się skończyło, na jakim jest się stanowisku, tylko jak naszą wolę możemy i chcemy złączyć z wolą Bożą i z tym Światłem iść przez życie pośród ciemności, które będą na każdego z nas czekały. Najmniejszych spośród uczonych wyniesie, z tych największych. Tych najmniejszych Pan Bóg uczyni Swoimi Apostołami na te czasy - zegnij kolana, zegnij swą wolę, a Pan Bóg cię podniesie, umocni i da wiedzę, mądrość godną Jego Samego, Stwórcy wszystkiego. Nie plotkujmy, tylko wejrzyjmy w głębię Miłości, którą nam daje Trójca Przenajświętsza. Wielu świętych szło tą Drogą Prawdy, Pan Bóg oznajmiał im tę Prawdę, wszyscy święci byli wybrani przez Pana Boga i nie pożałowali - przeciwko nim był świat, ale zyskali więcej, samego Pana Boga. Nie ma większej Miłości niż ta, którą daje nam Pan Bóg.

Każdemu z osobna w czasie Adwentu życzę wejrzenia w swoją duszę, nie w cudzą, by wyzbyć się na jakiś czas swoich złych skłonności, odizolować się od ludzi, którzy oddalają od Pana Boga, a dzięki temu zrozumiemy, gdzie jesteśmy, od Kogo pochodzimy, co mamy czynić w Jego Imię. Wejrzenia w swoją własną duszę, bo wielkie rzeczy odsłonił prostaczkom. Owocnego Adwentu i dobrego przygotowania się na przyjście na świat Dziecięcia Jezus. Na koniec dopełnieniem niech będą słowa naszej Mamy, za którą idźmy, byśmy nie pobłądzili:

    „ Uwielbia dusza Moja Pana i rozradował się duch Mój w Bogu, Zbawicielu Moim. Iż wejrzał na uniżenie służebnicy Swojej. Bo odtąd błogosławioną zwać Mnie będą wszystkie narody. Albowiem uczynił Mi wielkie rzeczy, który możny jest i Święte Imię Jego. A miłosierdzie Jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się  Go boją. Okazał moc Swego ramienia. Rozproszył pysznych w zamysłach ich serc. Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych. Łaknących obdarzył dobrami, a bogaczy z niczym odprawił. Przygarnął w opiekę Izraela, sługę Swego, pomny na miłosierdzie Swoje. Jako mówił do ojców naszych, Abrahamowi i potomstwu jego na wieki. Amen ”.