Ksiądz Roman Kneblewski: Dokument SW II podtrzymuje łacinę, wbrew powszechnej opinii - łucznik Izydor

   Ksiądz doktor Roman Kneblewski, proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy udzielił w piątek wywiadu Radiu Chrystusa Króla z Chicago. Kapłan poruszył aktualne problemy w Kościele. Rozmowę przeprowadziła Krystyna Kiwacz.

   Na antenie polskiego radia ksiądz Roman zwrócił uwagę na problem spowiedzi wielkanocnej, gdzie kapłan za każdym razem musi decydować, czy może tak po prostu udzielić rozgrzeszenia człowiekowi, który spowiada się raz do Roku Pańskiego. Trudnością jest tu bowiem szczerość w podejściu do sakramentu pokuty, skoro tak rzadko do niego przystępuje. Pytanie, jakie stawia ksiądz Roman, dotyczy realności intencji ,, mocnego postanowienia poprawy ", jedynie co Anno Domini składanego przez penitenta.
   Ksiądz Kneblewski poruszył również sprawę Mszy Najświętszej, stwierdzając, że Najświętsza Ofiara winna być opromieniona blaskiem ciszy [addenda łI: Potwierdzała to za życia niedawno zmarła mistyczka Leokadia, opisana w artykule Norberta Polaka: https://isidorium.blogspot.com/2017/02/pena-miosci-i-swietosci-mistyczka_19.html), a nie klaskaniem, skakaniem i tańczeniem. Podniósł tu istotną sprawę przeżywania podczas spotkania z Bogiem Jego Najświętszej i Zbawiennej dla ludzi Męki Syna Bożego.
   Proboszcz, znany ze swej internetowej telewizji Tuba Cordis, podkreślił również, iż, pomimo że najczęściej odprawia Mszę Najświętszą w tradycyjnym rycie rzymskim, przychodzi mu czasem odprawić i Novus Ordo Missae, jednak czyni to nie jak kiedyś, twarzą do ludu, ale twarzą do Boga. Wspomniał, że niedawno sam prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Robert kardynał Sarah, wskazał kapłanom, aby odprawiali Mszę Najświętszą ad orientem, czyli kierunkiem do wschodzącego słońca, a więc przychodzącego Pana.
   Kapłan Sacre Coeur (tak nazywa swą parafię) powiedział, że niewiele osób o tym wie, ale przecież sama Konstytucja o Świętej Liturgii, dokument Soboru Watykańskiego II, stwierdza zachowanie stałych części Mszy Najświętszej w języku liturgicznym, jakim jest łacina.