Z dziennika łucznika: Odpowiedzieć na ludzkie potrzeby, nie tylko idee promować, czyli o byciu czystym i praktycznym zarazem

   Trwa kampania wyborcza. Niektórych już to słowo odstrasza i od razu idą w poszukiwaniu innego posta, może jakiegoś zdjęcia, najlepiej z kotkami albo czerwonymi kwiatuszkami. Tymczasem polityka to ,, troska o dobro wspólne '', jak mówi klasyczna definicja. Nie może się ona jednak stać troską o dobro wspólne, gdy ludzie dobrzy rezygnują z polityki, a zostawiają ją ludziom złym, gdyż zepsutym. Zaś polityka może się stać wspaniałym wypełnianiem miłości bliźniego, Narodu i Ojczyzny, jak i umiłowaniem Przykazań Pańskich. Przykazania Boże nie odnoszą się bowiem jedynie do spraw prywatnych. Gdyby tak było, to Chrystus musiałby siedzieć sobie z Apostołami w jakiejś knajpce i utworzyć sekciarskie koło, które uważa, że można być ,, dobrym tylko w sercu ''. Polityka jest również okazją do tego, aby wbrew zalewowi brudu całego świata stać się świadectwem żyjącego Boga, Jahwe pośród nas, być Jego pochodnią i przykładem życia w czystości, jak i odwadze dzieci Bożych, naśladujących Lwa z pokolenia Judy - Pana Jezusa Chrystusa Króla.

   Niedawno rozmawiałem z doktorem Bawerem Aondo-Akaa. Zapytałem, dlaczego zdecydował się kandydować. On odpowiedział:
- Panie Izydorze, ja nawet nie chciałem kandydować, ale uznałem, że nie mogę przecież siedzieć z założonymi rękami...
Czyli człowiek, który jest na wózku inwalidzkim i który łatwo w życiu nie ma, mówi, na przekór wielu nieaktywnym i wycofanym, że chce pracować na rzecz naszej Ojczyzny. Nauka dla konformistów.
   Jezus Chrystus zaś chodził po całym Izraelu i nauczał. Konfrontował się z faryzeuszami. A wiadomo, że Izrael znajdował się pod okupacją czerwonej bestii, jaką było Imperium Rzymskie. Stąd zrodziło się wiele stronnictw. Jedni chcieli kolejnych powstań, inni proponowali jak najlepsze stosunki z Rzymianami, inni zaś upijali się z powodu narodowego nieszczęścia i własnych grzechów, nie potrafiąc zauważyć i skutecznie odpowiedzieć, że sednem przesłania Starego Testamentu jest miłość Boga do ludzi. Jezus powinien był zostać Królem, gdyż na to przyszedł, aby dać świadectwo prawdzie, gdyż ,, Tak, jestem Królem '', jak rzekł przed Piłatem. Jako jednak realista nie chciał władać królestwem, które skupiało się nie na tym, co najważniejsze i konieczne dla przetrwania Narodu, jak i wypełnienia misji i tejże ogromnej łaski wybraństwa, ale zajmowało się własną chwałą. Chwała Izraela ponad chwałę jedynego i doskonałego, czyli Jahwe.
Pan Jezus mimo tego nie zrezygnował z polityki. Nie odnosił się tylko do spraw indywidualnych, lecz i do Przykazań Pańskich w wymiarze życia społecznego i publicznego. Do zasad, które kierowały państwem króla Dawida i Salomona i kolejnych władców. A że przychodziły upadki, to nic - również w życiu prywatnym ciągle upadamy i rodzimy się na nowo, w Duchu i w Prawdzie, czyli w łasce wiary i rozeznaniu rozumowym. Fides et ratio, czyli myśl katolicka, Boża, wiecznie żywa.
   Mógłbym dalej udowadniać, że Bóg, skupiając się na tym, co w środku, co najistotniejsze, nie porzucił rzeczy ważnych, które wszak z tej istoty wypływają. Przejdźmy może jednak do tytułowego zagadnienia.
   Chciałbym się skupić na obecnej kampanii wyborczej, kampanii samorządowej. Otóż pracuję dla pewnego ugrupowania. Z jednej strony trzeba zaprezentować sam ruch społeczny, przedstawić idee, ale trzeba się odnieść do konkretnych postulatów, konkretnej pracy w obszarze samorządu. Odpowiedzieć na ludzkie potrzeby, na konkretne sytuacje, pomóc konkretnym ludziom. Przedstawiać piękne i szlachetne idee, zachęcać do pomocy w kampanii, jak i do wstępowania w szeregi tegoż ruchu. Pokazać się w mediach, że jesteśmy, że istniejemy, że jesteśmy realną siłą. Jednak nie chodzi tylko o to, że się pokażemy i zaprezentujemy nasze idee i nasz ruch, ale że skupimy się jeszcze mocniej na konkretnych problemach nie w duchu z góry zakładanej przegranej z innymi kandydatami nadzianymi albo wsparciem potężnych partii albo własną kasą lub kasą od różnych słupów korporacyjnych i mafijnych, które chcą ,, żeby było tak, jak było ''. Skupmy się na kwestiach tych szczegółowych, tych małych, a jakże ważnych dla zwykłych ludzi, którzy po prostu chcą, żeby to albo tamto zostało wybudowane, zadbane, poruszone, zmienione. Nie ulegajmy defetyzmowi, że i tak nie wygramy, że mało będzie tych procentów, że będzie bardzo trudno się przebić i tego typu myślenie. Katolik bowiem ma obowiązek być nieskażonym i praktycznym, czystym i skutecznym zarazem. Jeśli zaś odrzuca nadzieję i wyrzeka się walki, a nawet starań, jak rozliczy go Bóg? Czy powie: Dobrześ uczynił, bo polityka, to brud? Czy może raczej: Coś uczynił? Dlaczego nie zadbałeś o swych braci i siostry, dlaczego nie stanąłeś w obronie Twej ziemi, gdy Cię wzywała przez zakusami różnorakich wrogów, chcących wyrwać jej serce?
   Dlatego walczmy. Nie bójmy się. Nie patrzmy na prawo, czy lewo, atoli wsłuchujmy się w otoczenie, w jego rytm, w żywe, bijące serce uciemiężonego Narodu. Idźmy jednak prostą drogą. Prostą drogą do zwycięstwa, jak uczynili to Polacy w latach 1919-1921 wobec nawały bolszewickiej. Oni zaufali swej Hetmance i pod wodzą generała Rozwadowskiego i Księdza Ignacego Skorupki oddali swą krew, wyzwalając Polskę i Europę z czarnego widma nadciągającej cywilizacji śmierci. Królestwo Niebieskie pomogło zaś i w tej walce. Walce o naszą wolność i w zatroskaniu o wspólne dobro.

PS: Dlatego w wyborach wybierzmy Ruch Narodowy i wesprzyjmy ich swoimi, choć skromnymi, to jakże potrzebnymi chorągwiami ku budowie Wielkiej Polski Katolickiej z marzeń naszych przodków i dla szczęścia naszych potomnych.