Z dziennika łucznika: Popieram Jakubiaka, nie Jakiego.

   Nie ma czegoś takiego jak obiektywność. Każdy może jedynie dążyć do prawdy, ale nie udawać, że jest pośrodku. To istna cenzura. Dla obiektywności nie możesz uznać oczywistej prawdy, tylko wolno Ci być między skłóconymi stronami. Być warto, aby pogodzić, atoli tylko w prawdzie można znaleźć prawdziwą i trwałą zgodę.

   Każdy ma określone poglądy. Również dziennikarze. To tajemnica Poliszynela. Aczkolwiek zawsze uważałem, że Isidorium to nie tylko portal dziennikarski (a bardziej nawet publicystyczny), lecz i pewnego rodzaju ruch społeczny.
   Nie tylko jednak ruch społeczny. Isidorium to pewna armia, okręt, jeden z ziemskich sztabów Królestwa Niebieskiego. Oczywiście, małych i niedoskonałych sztabów. Niemniej, nie możemy zapominać, że nie wolno nam nie walczyć. Jesteśmy częścią Kościoła Wojującego. Mamy dbać również o szeroko rozumiane dobro wspólne. Isidorium to także pewne centrum, wykorzystujące środki dyplomatyczne. To projekt kulturalny. Isidorium to projekt uniwersalny, ale i służący konkretnym wodzom. Wodzom, którzy otrzymali najwięcej łaski Bożej do mądrego prowadzenia Narodu Polskiego i nie tylko. A jak to w każdej armii, tak i u nas trzeba, aby opowiedzieć się po określonej stronie. Zachowując bowiem neutralność, stalibyśmy się bierni, jak większość Narodu dzisiaj.
   Dlatego, we własnym imieniu mówię, iż popieram Marka Jakubiaka na prezydenta Warszawy. Jest z Kukiz'15, jest przedsiębiorcą i narodowcem. Jaki, choć początkowo bardzo za nim optowałem, uległ temu, co coraz bardziej zacieśnia dyskurs patriotyczny w Polsce. Kombinując w celu pozyskania głosów lewicowych, powiedział, że może utrzymać finansowanie in vitro przez Warszawę i podpisałby się pod delegalizacją ONR. Później się dziwnie tłumaczył, że niby nie miał tego na myśli, choć to na myśli miał, ale nie miał. Krótko mówiąc - zawiodłem się. Owszem, mógłbym uznać, że strategicznie to jest dobre. Nie możemy jednak już dłużej poddawać się szeroko rozumianej żydowskiej infiltracji życia kulturalnego w naszym kraju. I oczywiście masońskiej infiltracji, jak i międzynarodowych interesantów.
Popierając zaś jego kandydaturę publicznie, na moim własnym portalu (rzecz jasna danym z Bożej łaski, gdyż wszystko jest łaską), poniekąd nakreślam profil polityczny (w tej konkretnej sprawie) całego Isidorium. Niemniej, gdyby ktoś się z moim wyborem nie zgadzał, to jeśli uzasadni to w sposób merytoryczny (podkreślam - merytoryczny, a nie na zasadzie ,, nie bo nie '' albo ,, bo on coś tam zrobił, bo tak słyszałam '' albo ,, bo nie jest przystojny ''... Hehe, nie no, z tym ostatnim to już żartuję.), wówczas niech śmiało pisze. Jesteśmy niezależni od ludzi, a zależni od Pana Jezusa Chrystusa Króla Polski i Bogurodzicy Dziewicy Maryi Królowej Polski. Oczywiście, też jesteśmy grzeszni i omylni. Ważne jednak, że potrafimy się do tego przyznać i powiedzieć jasno, po której stronie stajemy.
   Hehe, znowu miałem o czymś innym napisać. Kilka spraw ciągle czeka. Cóż, na pewno w tym tygodniu sprawy wyjawię, które po myśli mi chodzą.