Co zrobić, gdy nie możesz pójść w niedzielę na Mszę Świętą? Oraz o pewnych spotkaniach wiary - Norbert Polak

   Nie raz słyszałem pytanie, a nawet mi zdarzyło się zastanawiać, co zrobić, gdy nie mogę pójść na Mszę Świętą w niedzielę. Oto kilka wyjaśnień.

   Po pierwsze, trzeba się zastanowić, czy naprawdę nie można podejmować takich decyzji w życiu, by niedzielę, Dzień Pański zostawić dla Boga lub przynajmniej uczestniczyć czy to wcześnie rano czy to późnym wieczorem lub w środku dnia we Mszy Świętej? I nie, że przyjdziemy tuż przed wybiciem dzwonów i otwarciem się drzwi zakrystii albo już spóźnieni na Najświętszą Ofiarę lub wychodząc z Niej od razu po Komunii Świętej lub przed pieśniami na koniec lub od razu po nich. Przychodzisz na spotkanie z Królem Wszechświata - jak godzi się zachować? Jak chcesz okazać mu uprzejmość, jak okazać należny szacunek? To naprawdę ktoś więcej niż ziemski król w postaci królowej Elżbiety z dynastii Windsor. To jest Król królów i Pan panujących. On nie chce Cię potępić, lecz zbawić. Czy jednak potraktujesz poważnie tak korzystną propozycję?
   Po drugie, jeśli naprawdę nie jest to możliwe, aby uczestniczyć we Mszy Świętej w niedzielę, wówczas znajdź Jej transmisję telewizyjną lub radiową na żywo i w tym czasie (tj. nadawania) przeżyj tak, jakbyś tam był. Jeżeli i to z jakiegoś niezwykłego powodu nie jest możliwe, wtedy odrób Ją w inny dzień tygodnia, a w niedzielę jeszcze odmów jakieś dodatkowe modlitwy, najlepiej (w kolejności najbardziej ważnej rzeczy): Drogę Krzyżową, Różaniec Święty, inne.
Niektórzy chodzą w sobotę na ,,Mszę Świętą niedzielną''. Osobiście jestem przeciw czemuś takiemu. Natomiast jeśli już, to mogą chodzić tylko ci, którzy naprawdę nie mogą pójść w niedzielę, a nie, jak niektóre osoby, które czynią tak stale, nie wiadomo, z jakiego powodu. Bo tłum w niedzielę? Bo duszno? Im szybciej z głowy, tym lepiej? Bo wieczorkiem, to chłodno? Jaka jest nasza wiara, jeśli dopuszczamy się grzechu ciężkiego z tego powodu, jeśli nasza dusza nie drży przed nieuszanowaniem Jezusa Chrystusa? Czyńmy wszystko, aby prowadzić Boski styl życia: ,,i odpoczął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła, które sprawił. I błogosławił dniowi siódmemu, i uświęcił go, bo weń odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które stworzył Bóg i wykonał'' oraz ,,Będziesz Dzień Święty święcił''.
   Pytałem również wielu teologów, co zrobić, gdy jakaś Uroczystość obchodzona w Polsce lub na odwrót, nie jest czczona w kraju, w którym aktualnie przebywamy. Jak to żartobliwie mówią: co diecezja, to herezja, bowiem każdy powiedział coś innego, jednak najprawdopodobniej wszędzie obowiązuje nas kalendarz kraju, w którym normalnie żyjemy. Przy czym pobyt w tym innym miejscu nie może być dłuższy niż 3 miesiące, inaczej najprawdopodobniej obowiązuje nas kalejdoskop danego kraju.
   A teraz o czymś innym. Jestem grzesznym człowiekiem, nagle potrafię wybuchnąć i się czasami obrażać. I gdy dopiero później uświadamiam sobie, że zniszczyłem z kimś relację lub zaprzepaściłem szansę lub dałem antyświadectwo i winien jestem zniszczenia lub zmarnowania czyjejś łaski wiary, wówczas jakiż żal rodzi się we mnie i jakież poczucie winy. I wtedy nagle Bóg ratuje wszystko. Nie zawsze od razu, ale daj Panie, bym wytrwał w świetle Twej Boskiej Miłości i  zdążył odpokutować me winy i błędy. Było tak choćby niedawno. Osoba, na którą zbytnio się uniosłem, za bardzo obraziłem się, gdy ja już czekałem na przystanku mając wyrzuty sumienia, ona ,,przypadkiem'' przeszła obok i zdążyłem się z nią pogodzić. Dzięki temu Bóg uratował nie tylko relację, ale i łaskę wiary w tej osobie, z którą ja, który świadectwo jej miałem łaskę dawać, miałem to zepsuć w jednej chwili. Bóg czuwa. Bóg okazuje swe ogromne miłosierdzie!
   Ostatnio również korzystam z pewnego tak prostego, a jakże wspaniałego pomysłu. Na koniec spotkania proszę różne osoby o modlitwę w danym momencie, równocześnie od razu oddając nas pod władzę Pana Jezusa Chrystusa Króla Polski i Bogurodzicy Dziewicy Maryi Królowej Polski. Niby krótko, a jakież ubezpieczenie na całe życie! To nie moja zasługa, lecz Ducha Świętego, który daje natchnienie. Tylko służąc w pokorze, możemy wysłuchać Skarbnicy Łask Wszelkich i wykonać to, co do nas należy.
Dodam jeno, że staram się, byśmy po modlitwie czy w innym czasie czynili sobie wzajemnie znak Krzyża Świętego na czole. Nie tylko rodzice mogą go wykonywać, lecz każdy.
Także ostatnio spotkałem pewne osoby na moim 3-dniowym urlopie w te wakacje (tak, przez całe wakacje tylko tyle, hehe - obecnie pracuję w trzech redakcjach na raz, piszę pracę licencjacką i prowadzę wraz z innymi kilkudziesięcioosobową grupę piłkarską i nie tylko tym się zajmującą). I tak nie miałem do tych dwóch pań ufności. Okazało się jednak, że wracaliśmy tym samym autokarem do Królewskiego Miasta Krakowa. Pojazd się spóźniał, więc coraz bardziej trzymaliśmy się razem ,,jakby co''. W dodatku po drodze była pewna zorganizowana przesiadka i trzeba było trafić do właściwego wozu. Potem trzeba było wysiąść w odpowiednim momencie. I wreszcie usiedliśmy razem. Przywitaliśmy się i każdy po chwili rozmowy wtopił się w swoje lektury. Skończyłem czytać dwumiesięcznik ,,Polonia Christiana'' i nagle pani Ewa mówi:
- Aż chciałam Pana zapytać, czy mogłabym poczytać, bo moja szefowa korzysta z tego samego i nam podrzuca.
- O, naprawdę? - odpowiedziałem bardzo mile zaskoczony. W końcu mało kto czyta to naprawdę elitarne czasopismo (dla nie lubiących czytać - ,,Polonia Christiana to najlepiej ilustrowany magazyn katolicki w Polsce). I zaczęła się rozmowa. Okazało się, że słuchamy różnych, wspaniałych dzisiejszych proroków i korzystamy ze znakomitych źródeł, co wszystko jest ogromną łaską od Boga, którą musimy przyjmować w pokorze. I powstała między nami ufność i wielka nadzieja. Przedziwny jest Bóg w Swej wspaniałomyślności!