.png)
By 
grudnia 06, 2017
W Warszawie w dniu 2 grudnia w Pałacu Staszica odbył się VII Kongres Krucjaty Młodych.
Kongres rozpoczął się Najświętszą Ofiarą w tradycyjnym rycie rzymskim, sprawowaną przez Księdza Grzegorza Śniadocha w dolnym kościele bazyliki Świętego Krzyża.
Prowadzący, Adam Zbierski zaznaczył, że Arystoteles doszedł do zasady złotego środka, jednak Święty Tomasz z Akwinu wskazał, że nie da się przesadzić jedynie z uwielbieniem Boga.
Pierwszy prelegent, Valdis Grinsteins,, doradca Instytutu Księdza Piotra Skargi i estońskiego Tradition, Family and Property (Stowarzyszenia Tradycji, Rodziny i Własności - TFP) w swym wykładzie pt. ,, Czym jest katolicki heroizm " porównał przykład heroizmu maltańskiego rycerza podczas bitwy pod Lepanto Anno Domini 1571 a tajskich treserów, którzy wkładają rękę do krokodyli, niekiedy jednak zdenerwowane zwierzęta pożerają tresera.
Innym przykładem jest hiszpański bohater, Cyd Waleczny mimo nieprzychylności swego króla, wytrwale zdobywał miasta, w tym jedno z największych, Valencię. Mieszkańcy chcieli obwołać go królem, lecz on pozostał wierny władcy. Z kolei samobójcy, pomimo próśb służb i rodziny, często i tak decydują się skakać na oczach ludzi.
Święty Kamil de Lellis wykazywał się zaś cierpliwością, codziennie posługując u chorych. Święta Jadwiga, królowa Polski, zgadzając się na ślub, nie z Albertem von Habsburgiem, ale z Litwinem, Władysławem Jagiełłą, którego naród był nastawiony skrajnie antykatolicko. Jej mąż był o 20 lat starszy, ale dla Zbawienia jego narodu poprzez Sakrament Chrztu Świętego poświęciła swe życie.
Święty Olaf, który po wygnaniu do Rosji, powrócił do Norwegii, chcąc odzyskać tron. Poganie jednak pokonali go zupełnie, wytracając wszystkich wojowników. Wówczas, wzniósłszy swą pychę, ukazali prawdziwą twarz, czym wywołali niespodziewaną dla nich reakcję katolicką, która doprowadziła do prawdziwej chrystianizacji Norwegii. Święty Olaf musiał obumrzeć jak ziarno, aby Bóg mógł wykorzystać jego ofiarę dla nawrócenia wszystkich braci.
Grinsteins powiedział: ,, Heroizm na dziś - wierność Kościołowi. Najwyższym heroizmem była zaś śmierć Chrystusa dla Zbawienia ludzkości - nie ma większej miłości, jak oddanie swego życia za drugiego. Gdy nie jesteśmy wierni Bogu, wówczas inni, w tym potomkowie muszą niestety cierpieć.Redaktor ,, Polonia Christiana " wyjaśnił: ,, Co to znaczy być wiernym Kościołowi? '' Być wiernym temu, czego Bóg chce od nas. Bóg chce naszego przykładu i walki. Czy student ma być popularny wśród ludzi, czy kochać Boga? Nie mamy ukrywać naszej wiary w pokoju. ,, Czy Chrystus wymaga ode mnie zbyt wiele? " Nie - pójście za swym krzyżem do końca jest prawdziwą wolnością.
Prawdziwy heroizm, to realizacja planu Boga. Każdy ma powołanie. Przed Bogiem nie ma anonimowych bohaterów - zakończył członek TFP.
Po prelekcji miały miejsce pytania od słuchaczy. Pierwsze brzmiało:
- Skąd Pan wie, czy to, co Pan wykonuje jest Wolą Bożą?
Valdis Grinsteins odpowiedział, iż trzeba zawsze modlić się w przypadku rozpoznania powołania, ale i akceptować tę wolę, która to rzecz jest jeszcze trudniejszą.
W drugim pytaniu podkreślono, że Chrystus był jednak Bogiem, a my nie jesteśmy, co może uniemożliwiać realizację drogi Chrystusa.
Grinsteins przyznał, że Chrystus był Bogiem, aliści posiadał i władzę, której nie mieliśmy, lecz On jej nie wykorzystał, upodabniając się do człowieka.
Po wystąpieniach Ksiądz Grzegorz Śniadoch poprowadził Anioł Pański przodem do figury Matki Bożej Fatimskiej.
Święty Ferdynand jako 15-latek powiedział do swojej matki: ,, Chrystus nie odkupił nas w słodkich ramionach swej Świętej Matki, ale na twardych ramionach Krzyża, więc Rycerz Chrystusa nie powinien służyć Mu inaczej niż poprzez Krzyż. "
Reszta wykładu prowadzona była w języku angielskim - stąd brak pełnej relacji.
Kolejnym punktem programu była prezentacja sensu istnienia i działalności Krucjaty Młodych. Organizację reprezentował Antoni Kamiński. Zaznaczył, że Różaniec Święty na ulicach jest odpowiedzią na grzechy publicznie popełniane. Trzeba bowiem odpowiadać tą samą miarą i nie dawać się zastraszyć pseudofilozofii, która brzmi: ,, Do kościoła z Bogiem! "
Pan Bóg jest władcą i źródłem wszelkiego istnienia, dlatego powinien być wszędzie. Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort przypominał, że zawsze wobec katastrof Kościół zalecał modlitwę.
Następnym reprezentantem Krucjaty był Martin Brandt. Wskazał, że im straszliwsze wydarzenia, tym niech będzie gorliwsza wiara i czyny z niej wynikające. Podał również hasło ostatnio przeprowadzanej w całej Polsce akcji: ,, 100 Różańców na 100-lecie Fatimy ". Już dłuższy czas temu udało się zrealizować plan z nawiązką, a Różańce Święte trwają nadal. Rozpowszechnione są od Bałtyku po Tatry, od Odry po Bug. Podkreślił, że zawsze kończą się one trzema ,, Zdrowaś Maryjo " za policjantów, jako strażników porządku.
Głos zabrał kolejny członek młodzieżowej organizacji, Łukasz Krzywonos. Opowiedział o czerwcowym wyjeździe do Holandii. Norma są odbywające się tam parady równości. Krucjata Młodych pojechała akurat w ,, różową sobotę ". Tamtejszy biskup odprawił z tego powodu ekumeniczną ,, mszę " wraz z protestancką kapłanką. Łukasz Krzywonos podzielił się statystykami, że na niedzielną Najświętszą Ofiarę o owym kraju uczęszcza jedynie 1,2% ludności. Dla porównania, w Polsce jest to 40%. Plakaty, które posiadała Krucjata, zostały ocenzurowane, gdyż nie można ,, naruszać dóbr osobistych ". Dodatkowo policja pozwoliła na manifestację w obronie małżeństw w mało zatłoczonych godzinach. Całe miasto ozdobione było różowymi balonikami i flagami LGBT, profanującymi prawdziwe znaczenie tęczy. Były nimi oblepione również restauracje, budynki użyteczności publicznej, a nawet kościoły. Podczas demonstracji dzielnych rycerzy nieliczne osoby wyrażały znaki akceptacji, jednak w sposób świadczący o strachu przed publicznym przyznaniem się do swego zdania. Lokalny szef TFP, Hugo Boss przestrzegł nawet, żeby nie rozmawiać z ludźmi, gdyż wie od prawników, co można mówić, a co mogłoby się okazać dwoma słowami za dużo.
Krzywonos powiedział, że w kuluarach Kongresu rozmawiał o inicjatywie różańcowej w Katowicach, którą organizował Jan Stożek. Feministki na swoim wystąpieniu spodziewały się tysięcy osób, a przyszło około 150. Okazało się zatem, że środowisko pro-lifowe zgromadziło więcej uczestników kontrmanifestacji. Na koniec feministki w liczbie 50 same podpisały petycję przeciwko aborcji.
Ostatnim wykładowcą był profesor Jacek Bartyzel w wystąpieniu pt. ,, Bohaterowie Kontrrewolucji". Rozważył rewolucję francuską i wspomniał o powstaniu Christeros. Wskazał, że o rewolucji francuskiej powinno się mówić jako o antyfrancuskiej. Oprócz upadku ducha doszło do zniszczenia znakomitej kultury materialnej. Upadły pamiątki związane z monarchią albo szlachectwem. Niszczono i herby. Rewolucja uderzyła zwłaszcza w monarchię i Kościół. Jednak mało kto wcześniej spośród rewolucjonistów myślał o obaleniu monarchii. Po wytraconych biskupach powoływano nowych, którzy składali przysięgę na zrewolucjonizowaną konstytucję francuską, domagając się równocześnie zatwierdzenia przez Rzym. Gallikanizm znowu chciał powstać, schizma wisiała na włosku. Król, otoczony przez rewolucyjny motłoch, został dzielnie obroniony przez gwardię szwajcarską. Ludwik XVI kazał jednak złożyć broń, przez co obrońcy zostali zmasakrowani.
Jeżeli chodzi o Cristiadę, na język polski przetłumaczono jedynie 2 książki o historii Meksyku, które nie zawierają żadnej krytyki powstania Cristeros - po prostu nie ma o nich ani słowa. Zaś o powstaniu Wandei mówi się jako jedynie o oporze wobec przymusowego werbunku, negując tym samym wiarę katolicką jako główny powód agresji na prowincję ze strony rządu. Skoro liberalno-lewicowi historycy muszą wreszcie napisać o historii Wandei, to pisze się ją niejako na nowo.
Co ciekawe, Wandea nie była bogatą prowincją, a przeciwstawiła się egalitarnemu chaosowi. W Wandei rozwijał się kult Najświętszego Serca Pana Jezusa. Szlachta tej prowincji także nie była zamożna. Na każdym terenie drobna i niezepsuta, w przeciwieństwie do wyższej, będącej przesiąkniętą duchem oświeceniowym, zapewniała w historii ruch partyzancki, jak Lubelszczyzna czy tereny Łomży - porównał profesor Bartyzel.
W Wandei to prości chłopi wręcz zmusili szlachtę do przystąpienia do powstania, gdyż trudną rzeczą sprostać samemu chłopstwu wobec regularnej armii. Generalissimusem (rzymskie określenie głównego generała) został Caterino, który na koniec zyskał nawet przydomek ,, króla Wandei ". Ród Caterino uczestniczył w wielu wojnach, również jako zasłużony dla papiestwa, a jeden z dzisiejszych Księży jest kapłanem w Bractwie Świętego Piusa X.
Bartyzel ocenił, że mimo rewolucyjnych elementów w poglądach Napoleona Bonaparte, wspominał on waleczność Wandejczyków. Powstrzymał również szaleństwo powszechnych wyroków śmierci.
40 tysięcy żołnierzy wandejskich potrafiło pokonać 300 tysięcy żołnierzy i 720 gwardzistów armii rewolucjonistów, czyli, jak nazwał profesor Jacek Bartyzel, hołoty i zdobyć 500 armat. Niestety, nie będąc wyszkolonymi w dyscyplinie wojskowej, po wygranych bitwach wracali oni do domów na zebranie swych żniw, gdyż chcieli zadbać o pożywienia dla wszystkich, przez co nie wykorzystywali korzystnej sytuacji.
Mimo incydentów okrucieństwa ze strony Wandejczyków generalnie walczyli rycersko.
Ludobójstwo Wandei wyniosło przynajmniej 117 tysięcy ludzkich istnień. Niewiasty prowincji gwałcono nawet kilkakrotnie, mężczyzn przecinano, starców palono. Rozbieranych Księży i zakonnice topiono.
Następnie miały miejsce pytania do profesora Bartyzela. W jednym z nich zapytano o politykę Stolicy Apostolskiej względem antyfrancuskiej masakry. Profesor odpowiedział, że papież Pius VI regularnie oprotestowywał rewolucyjne poczynania. Zabronił duchownym składać przysięgę na cywilną konstytucję i w jednym z dokumentów podkreślił cenność ustroju monarchicznego. Do kwestii nawiązał i szef Krucjaty Młodych, Maciej Maleszyk, który spytał o propozycję jednego z angielskich szlachciców wobec papieża Piusa VI o zorganizowanie krucjaty przeciw antyfrancuskiej rewolucji, której to idei Wikariusz Chrystusowy odmówił. Profesor Bartyzel odpowiedział, że owszem, odmówił, lecz polityka perfidnego Albionu zawsze była niepewna, a Francja nie była traktowana jako angielski sojusznik.
