Nadzieja na prawdziwe pojednanie polsko-ukraińskie - Norbert Polak

    Konflikt między Ukraińcami a Polakami narasta. Duża część Ukraińców czci Banderę, nie patrząc na prawdę. Nie znając pełnej prawdy budują zaś politykę, która nie może skończyć się powodzeniem, lecz kolejnymi wypaczeniami. Polacy zaś, widząc brak uczciwości ze strony Ukraińców i brak zdecydowanej obrony prawdy ze strony polskich władz, przekreślają współpracę z braćmi ze wschodu. Czy w tak beznadziejnej sytuacji występuje możliwość pojednania, zatrzymania niebezpiecznych tendencji i braterskiego zbliżenia? Tak - jest nią dzieło Chomyszyna. Biskupa, który stał się błogosławieństwem Chrystusa dla Kościoła i świata.
    4 listopada w sali Błogosławionego Jakuba Strzemię u Franciszkanów w Krakowie odbyło się spotkanie z profesorem Włodzimierzem Osadczym i Księdzem biskupem Marianem Buczkiem, posługującym na Ukrainie już od 27 lat. Profesor Włodzimierz Osadczy jest zaś wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i dyrektorem Ośrodka Badań nad Historią i Tradycją Metropolii Lwowskiej Obrządku Łacińskiego.
Spotkanie miało na celu promocję unikatowego wydania - dzieła Błogosławionego Męczennika biskupa Grzegorza Chomyszyna pt. ,, Dwa królestwa ".
Przemową rozpoczął Ksiądz biskup Marian Buczek:
Biskup Chomyszyn urodził się w Roku Pańskim 1867. Wykształcenie teologiczne zdobył na Uniwersytecie Lwowskim jako kapłan greckokatolicki. Był wikariuszem w Stanisławowie.
Od 1902 był rektorem seminarium duchownego we Lwowie.
W 1904 biskupem w diecezji Iwano-Frankiwsk (Stanisławowskiej).
Papież Jan Paweł II ogłosił go Błogosławionym Męczennikiem wraz z Księdzem biskupem Józefem Pelczarem w 2001. Także Klemensa Szeptyckiego, brata kontrowersyjnego arcybiskupa.
Biskup Chomyszyn starał się zaradzić potrzebom duszpasterskim. Prowadził misje ludowe w parafiach sam i przez zakonników. Chcąc ożywić ducha chrześcijańskiego w narodzie, sprowadził zakony męskie i żeńskie - siostry zakładały ochronki, a bracia zajmowali się pomocą ludowi.
 
W Kościele Greckokatolickim panowała tendencja do zjednoczenia się z prawosławiem, gdyż występowała tam podobna liturgia. Atoli Błogosławiony biskup Chomyszyn wprowadzał liturgię greckokatolicką na tereny prawosławne. Mówiono, że są one takie same, jednak prawosławna jest tylko piękną, bizantyjską otoczką. Katolicka zaś jest głęboka.
W swej diecezji stanisławowskiej Chomyszyn wprowadził kalendarz zachodni - gregoriański, aby przybliżyć się do Katolików w Polsce i nie tylko. Jednak metropolita lwowski i halicki, arcybiskup Szeptycki nakazał powrócić do bizantyjskiego (juliańskiego).
Nasz Błogosławiony postulował, by między Ukraińcami a Polakami był Chrystus. Działaczy nacjonalistycznych nazywał hurrapatriotami, którzy zatracili poczucie rzeczywistości.
Kościół ma służyć polityce, a wiara ma być do usług Narodu - twierdzili nacjonaliści.
Nie sława Ukrainie, ale sława Bogu Najwyższemu - mówił Chomyszyn. Biskup Buczek podkreślił zaś, że Ukraina ma dzisiaj dwa sztandary: niebiesko-żółte i czerwono-czarne. Pierwszy jest oficjalnym, drugi zrodzonym z idei nacjonalistycznej. Co ciekawe, Chomyszyn proponował, że jeżeli brać by ów drugi, wówczas winien on symbolizować męczeństwo.
Ukraiński biskup zakazał swoim kapłanom wstępowania do SS-Galizien. Mieli oni pracować w parafii i urabiać dusze w miłości bliźniego.
Biskup Grzegorz Chomyszyn rozmawiał z ministrem spraw wewnętrznych Polski, Bronisławem Piernackim. Niestety zamordowali go banderowcy. Na biskupa Chomyszyna było zaś kilka zamachów.
Gdy Chomyszyn i Bilczewski pisali do Szeptyckiego w sprawie niewłaściwego wrzenia wśród młodzieży ukraińskiej, on milczał. Ekscesy z jej strony powodowały stopniowe restrykcje państwa polskiego. Błogosławiony Męczennik krytykował postawy ukraińskich nacjonalistów, lecz także wspomniane odpowiedzi rządu polskiego, jak i Episkopat Polski.
W niektórych diecezjach polskich biskupi wprowadzili obrządek katolicki, lecz rytu bizantyjsko-słowiańskiego, aby nie był on ukraińskim, co Chomyszyn uznał słusznie za sprytny manewr.
Szeptycki z kolei pisał tak poddańcze listy do hitlera, cara i innych, że w pewnym momencie car nazwał go gadem.
Biskup Marian Buczek podkreślił, że do Watykanu w sprawie heroiczności cnót Szeptyckiego pojechał biskup Szewczuk, jednak w komisji, która poinformowała papieża, były zastrzeżenia w tej sprawie z powodu nacjonalizmów. Franciszek, jako południowiec, nie rozumiał tych kwestii, dlatego Szewczuk zdołał przekonać papieża do podpisania heroiczności cnót, argumentując to zastrzeżeniami ze strony jedynie polskich nacjonalistów.
Następnie swe przemówienie rozpoczął profesor Włodzimierz Osadczy:
Na wstępie podziękował biskupowi Marianowi Buczkowi za poparcie inicjatywy wydania książki.
Ksiądz biskup na wpół zażartował, że decyzja była początkowo pełną konspiracją.
Biskup Buczek wskazał także, że Jan Paweł II wypytywał: ,, Kiedy będzie beatyfikacja biskupa Chomyszyna? ". ,, Nie Szeptyckiego, zauważcie " - dodał.
Profesor Osadczy złożył następnie podziękowania znakomitemu środowisku Instytutu imienia Księdza Piotra Skargi, który wykorzystał własne media do rozpowszechnienia sprawy, a także prezesowi wydawnictwa AA, Andrzejowi Mardyle. Stwierdził, że działają oni w ramach Opatrzności. Podziękował również Księdzu Igorowi Pechałatemu, który wydał książkę po ukraińsku i poniósł tego konsekwencje. Spełnił on jednak tym samym testament Chomyszyna. Książka była pisana w latach 1942-1943. Pisał ją jak testament - wierzył, że się ukaże i zwracał się do czytelników.
Ksiądz biskup złożył zaś podziękowania dla Księdza Stanisława Kawy (franciszkanina).
Profesor Włodzimierz Osadczy zaznaczył, że ukazanie się rękopisu okazało się wielkim wstrząsem na Ukrainie. Było takie zapotrzebowanie, że po miesiącu zabrakło egzemplarzy. Pojawiły się wręcz wersje pirackie. Cieszy się ona ogromnym uznaniem. ,, Dzieło ukazało się we właściwym czasie - na to wygląda. " - ocenił profesor.
Przedmowę poczynił Ksiądz Marian kardynał Jaworski. Podkreślił znaczenie książki jako platformy do pojednania ukraińsko-polskiego. Uczynił to również arcybiskup Mieczysław Mokrzycki w imieniu Konferencji Episkopatu Ukrainy.
,, Niestety uruchomiły się siły i tego świata ". Osadczy nawiązał do słów Świętego Augustyna o dwóch królestwach, których nie da się pogodzić. Na tylnej stronie książki walka tych królestw jest przedstawiona.
Obecny arcybiskup stanisławowski wydał dekret potępiający książkę. Prorektor Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie, profesor Ihor Skoczylas w wywiadzie stwierdził, że jest to fałszywka przygotowana przez Polaków. Inna osoba stwierdziła, że ,, niewiadomo, gdzie trzymany był rękopis ".
Ukraińskie media stawiały tę książkę z szatańskimi wersetami albo nawet z pornograficznymi, frywolnymi tekstami ,, Madonny ". Nazwali ją rosyjską propagandą. Profesor skomentował: ,, Jak widać, już się pogubili, czy to uczynili Polacy czy Rosjanie. "
Sam Ksiądz Piotr Skarga, patron stowarzyszenia organizującego spotkanie, sformułował właściwą koncepcję unii między Katolicyzmem a prawosławiem, dzięki której powstał Grekokatolicyzm jako ryt w jedności Świętego Apostolskiego Kościoła Katolickiego. Był jego zdecydowanym propagatorem, gdyż podkreślał potrzebę Zbawienia dusz. Napisał książkę pt. ,, O jedności Kościoła Bożego pod jednym pasterzem ".
Jednak grzechem pierworodnym unii było traktowanie wiary ruskiej jako cechy narodowej. Miała odróżniać od łacinników. Dlatego oni byli rusinami - tak mówili. Wiek XIX i XX są czasem wielkiego upolitycznienia Grekokatolicyzmu. Z tego powodu później nastąpiło choćby przewodniczenie zbrodni wołyńskiej przez ,, święcenie " narzędzi.
 

 
Ksiądz Arcybiskup Mokrzycki stwierdził, że większość obecnych biskupów greckokatolickich znajduje się pod wpływem nacjonalizmu.
Biskup Chomyszyn mówił, że na Ukrainie pojawiają się jacyś wodzowie, którzy, nie wiadomo skąd, dostali legitymację do reprezentowania narodu. Petlura, na którego często się powołują, był natomiast masonem.
Pan Bóg był jedynie kosmetycznym elementem nacjonalizmu, ideologii (odmiany szowinizmu, a nie patriotyzmu), która jest nacechowana wręcz satanizmem.
Arcybiskup Andrzej Szeptycki chciał jakoś rzekomo połączyć obrządek unicki z prawosławnym. Chomyszyn podkreślał zaś, że prawosławie zwycięży, jeżeli nie będziemy twardo trzymali się Kościoła Powszechnego.
Przykrą sprawą jest fakt, że 54 pierwsze strony ,, Dwóch królestw " zaginęły.
My, jako środowiska polskie, też jesteśmy winni pamięć Księdzu biskupowi Chomyszynowi - podkreślił Osadczy.
,, Gdyby żył Jan Paweł II, arcybiskup Chomyszyn z pewnością już byłby Święty " - powiedział akurat w dniu promocji kardynał Jaworski.
 
Po prelekcji obydwu promotorów miała miejsce debata. Najpierw pytanie zadał katecheta, Piotr
Podlecki. Opowiedział on historię, że ukraiński, greckokatolicki biskup Lubomyr Huzar przeprosił na pielgrzymce młodzież polską za morderstwa na Polakach. Nikt o tym nie poinformował. Ojciec Jan Góra był wówczas bardzo zaskoczony przeprosinami Huzara.
W odpowiedzi Ksiądz biskup Buczek wspomniał, że Grekokatolicy nie chcą oddawać kościołów łacińskim Katolikom.
Przypomniał aliści, że prezydent Kuczma przyznał onegdaj, że Ukraińcy zamordowali Polaków. Kwaśniewski zaś powiedział, że Ukraińcy wymordowali Polaków, lecz co po tym zostało? Tylko wstyd.
Nie wszyscy członkowie UPA byli mordercami, choć Polacy czasem tak błędnie się wypowiadają. Jednak dotychczasowe pojednania, a było ich kilka, nic nie zmieniły, gdyż Ukraińcy nie przyznali się do swych mordów - ocenił biskup.
Ukraińcy, gdy chcą nic nie wnoszącego pojednania, ale nie mają już argumentów, wówczas krzyczą: ,, Hańba, hańba! ".
Buczek poczynił ciekawy kontrast: Szeptycki był polskiego pochodzenia i książęcego. Chomyszyn był ziemiańskiego.
Na koniec spotkania biskup Marian Buczek udzielił błogosławieństwa krzyżem otrzymanym od samego Jana Pawła II.