.png)
By 
grudnia 06, 2016
Polityka jest prosta jak konstrukcja cepa – czyli dylematy u progu prezydentury Donalda Trumpa. (cz. I.)
Poza tym istnieje sposób sygnalizowana spraw (zamiarów) w polityce otwarty i zawoalowany. Na przykład poruszenie tematu, że wielu krajom płacimy za ich obronę – faktycznie USA ponoszą koszty ich bezpieczeństwa – w swej istotnej treści nie dotyczy wcale Arabii Saudyjskiej czy Japonii. (Ten ostatni kraj naprawdę z radością powitałby fakt, żeśmy się wynieśli.) W swojej prostej logice taki postulat dotyczy przede wszystkim… Kanady! To Kanada ze swoją niewielką populacją, ogromnym terytorium i sąsiedztwem z Sowietami przez Morze Arktyczne – nigdy nie potrafiłaby się sama obronić, gdyby doszło do konfrontacji z sowieckim czy postsowieckim misiem. A powtarzanie kwestii o tym jak to my ponosimy koszty obrony wielu krajów jest najprawdopodobniej zawoalowanym sygnałem, że prace studyjne nad połączeniem w jeden kraj USA i Kanady idą pełną parą. Co – samo w sobie – a to jest bardzo, bardzo dobry pomysł…
Kto czytał, ten wie…
Pół roku temu napisałem państwu, że żyjemy w czasach, gdy regulacje prawne nie nadążają za zjawiskami występującymi w życiu społecznym. Weźmy dla przykładu ochronę prawną i uprzywilejowanie – jakie we współczesnych systemach prawnych przyznaje się religiom.
I ma to głęboki sens – zarówno fakt, że związki wyznaniowe nie płacą podatku od nieruchomości, jak i karanie zniewag dla symboli religijnych. Jednakże jest poważnym mankamentem nieodróżnianie ideologii politycznych od religii. Linią graniczną tej różnicy jest fakt, gdzie w takim systemie poglądów sformułowano cel główny działań wyznawców: na tym świecie – czy w przyszłym (po śmierci człowieka)? Jeżeli w przyszłym – a to jest to religia. A jeżeli na tym świecie – musimy najpierw podbić cały świat i przemocą zaprowadzić prawo szarija – a to jest to ideologia polityczna jedynie ubrana w szatki religii i podstępnie korzystająca z jej przywilejów.
Generał Michał Flynn – emerytowany dowódca wywiadu wojskowego, obecnie nominowany przez prezydenta-elekta na doradcę do spraw bezpieczeństwa narodowego, w jednym ze swoich przemówień ostatnimi czasy wygłoszonych, stwierdził dobitnie – że islam nie jest religią – tylko ideologią polityczną. Nihil novi sub sole – kto czytał „Kurier Chicago”, ten wie.Tu zwróćmy uwagę, że również za wydarzeniami nie nadąża definicja prawna organizacji przestępczej. To nie są tylko takie „firmy” jak mafia staromodna, czy jej latynoskie bądź azjatyckie odmiany. Wyznanie (z pozoru religia) może być także zorganizowane jako organizacja przestępcza – a nawet może zostać zorganizowana w taką grupę całe plemię lub nawet cały naród. Albańczycy – są dobrym przykładem narodu nad którym kontrolę przejęła zorganizowana przestępczość. Ciekawy przyczynek do zachowania ekstremalnej ostrożności przy wpuszczaniu do USA nie tylko uchodźców nie wiadomo skąd, zwanych eufemistycznie uchodźcami z Syrii. Ale bynajmniej nie chodzi tu także tylko o Albańczyków czy Czeczenów. Przy okazji zauważmy, że film „Taken” w swoich kolejnych odsłonach obrazuje prawdziwą rzeczywistość, tyle że prawda o albańskiej mafii jest jeszcze o wiele gorsza.
Krótka podróż po mapie świata…
Gdyby tak rzucić okiem na globus, a to mamy kilka regionów zapalnych. Politycy na Kremlu zanoszą modlitwy dziękczynne: Chiny budują okręty wojenne i nawet lotniskowce. Budujcie, budujcie, byle nie pojazdy do szybkiej wojny lądowej… Mamy oczywiście konflikt na Morzu Południowo-Chińskim – a to taka wesoła przepychanka robiona przez administrację Obamy jako potencjalny pretekst do małej wojny z Chinami, w celu nie płacenia Chinom naszych długów. A na Kremlu radość…Mamy oczywiście ISIS i ISIL – potworka, w którego zainwestowali bogaci szejkowie znad Zatoki Perskiej – i inwestycja jak widać stracona. Bo jak potworek zbyt potworny, to i siłą żadną utrzymać się go nie da… Szejkowie wyraźnie przegapili prostą refleksję, że na zwycięski marsz sunnitów to się najzwyczajniej nie zanosi. A że nad Zatoką hegemonem może być Saudi Arabia albo Iran – więc jest przynajmniej jasne, kto wyrasta na hegemona.
W strategicznej rozgrywce o największe znane złoże ropy naftowej i gazu – którego granice pokrywają się z granicami kraju o nazwie Turkmenia (państwo to przylega od północy do granicy Iranu), a złoże to jest tak wielkie, że samo jedno wystarczy na pokrycie zapotrzebowania całego świata na co najmniej 200 lat (większe od tego złoża zasoby ropy i gazu ma tylko jeden kraj na świecie, który nazywa się Polska) – niebotycznie wzrastają w tej rozgrywce szanse Iranu. Chociaż w ostatnim czasie jedynie Chińczycy umocnili swoją pozycję i ciągną gaz wielkim rurociągiem, który zbudowali nawet nie prosząc Rosji o akceptację. Podobnie w Afganistanie koncesję na wydobycie miedzi z największego na świecie złoża tego cennego dla techniki metalu (które jest akurat w Afganistanie) dostali oczywiście… Chińczycy! I to już kilka lat wstecz. A my siedzimy sobie w
Afganistanie trwoniąc pieniądze – po tym jak rozgrywkę polityczną o kontrolę nad turkmeńskim złożem kompletnie zawalił i przegrał na własne życzenie Georg W. Bush. Klan Bushów był w bardzo dobrych układach z Talibanem – i rządzący Afganami Talibowie byli gotowi właśnie firmom Bushów zezwolić na wybudowanie wielkiego rurociągu, którym ropa i gaz z Turkmenii płynęłaby na otwarte wody morskie – czyli do projektowanego wielkiego portu nad Oceanem Indyjskim w Pakistanie. Tyle, że lider Talibanu - mułła Omar - chciał za walory tranzytowe swego kraju 3 miliardy dolarów rocznie, a gotów był spuścić cenę do 1.5 miliarda. Bushowie proponowali 15 milionów dolarków rocznie, gotowi byli podnieść do 30 milionków – i straszyli wojną. Na co mułła Omar odparł, że kpin ze swego kraju i inwestycji tak ważnej i tak wysoce dochodowej za 30 milionków rocznie nie pozwoli robić nikomu. I mieliśmy wojnę (z terroryzmem – a jakże), zajęliśmy Kabul (a jakże), Talibowie po staremu kontrolowali cały teren (czyli 80% powierzchni kraju najmniej licząc) – i po zestrzelonym przez nich czwartym czy piątym helikopterze z inżynierami projektującymi wielki rurociąg, stało się jasne, że i Bushowie i USA - przegraliśmy na całej linii. A tak kontrola tych tak ważnych złóż byłaby w łapkach Ameryki, umacniając jej potęgę… Do tego wystarczyło tylko ludzi z innych krajów nie traktować jak idiotów. I póki co jedyny skutek naszej zwycięskiej (a jakże) interwencji w Afganistanie (okazała się wielkim zwycięstwem Talibów) i osadzenia tam rządu (demokratycznego, rzecz jasna) – ten jedyny skutek dla USA to zalew naszego kraju afgańską heroiną. Bowiem szejków (demokratów, oczywiście) musieliśmy przecież czymś sobie pozyskać – i tak Afganistan stał się światowym monopolistą w temacie heroiny (90% światowej produkcji).Więc gdy kandydat Trump jeszcze w fazie prawyborów zwięźle sformułował postulat polityczny: „nigdy więcej Bushów” – to było przynajmniej wiadomo, o co chodzi. I o wpuszczanie w „krzaki” też… Swoją drogą ma rację redaktor Michalkiewicz, że w kulturze zachodniej przedwcześnie zniesiono karę chłosty. Z tym, że karą taką należałoby potraktować nie tylko plotące tak nieprzytomne banialule dziewoje z partii pana Petru (jaka tam ona „nowoczesna” – skoro posłanki takie bez jakiejkolwiek wiedzy, a i pewno bez mózgów też, bo inaczej jak wytłumaczyć ich paplanie?) – ale i tu w USA kandydatów do chłosty, oj by się znalazło. No bo i podobny nawet fenomen się obserwuje: niby coś robią - gadają, osobliwie do kamery – ale po treści znać, że dana osoba mózgu mieć nie może. A jak to jest możliwe medycznie, to nie wiem. Te takie Wolfy, Andersony i Megyn’ki – może jakieś to sterowane z zewnątrz? Jak roboty jakieś? Póki co, nie tylko prawo, ale i medycyna wyraźnie nie nadąża za czasami, w których przyszło nam żyć i za dostarczaniem koncepcji wyjaśniających zjawiska, adekwatnych do obserwowanych problemów.
Rozwiązanie dwóch problemów
I tu jest problem. W odpowiedzi na spuszczenie przez Żydów nuka na irańskie reaktory pod Isfahanem – Iran pchnie swoją potężną armię lądową do ataku na Kuwejt i Arabię. Nasza niezwyciężona armia mogłaby na taką akcję odpowiedzieć rozgramiającą kontrofensywą – ale pod warunkiem, że mielibyśmy w ręku port Latakia – wielki i supernowoczesny syryjski port na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Jest jednak mały problem: legalny (siako-tako) rząd syryjski nie dał się wysadzić z siodła, a w Latakii nie tylko zakotwiczyła silna eskadra irańskiej marynarki wojennej, ale i Rosjanie zbudowali sobie bazę lotniczą. Perspektywa umocnienia USA w regionie w oparciu o kontrolę najbardziej strategicznego punktu – oddaliła się o lata świetlne.Więc „Trump administration” dostaje w spadku po „Obama disadministration” (dis – od disaster) w polityce zagranicznej dwa wielkie problemy. Jednym jest Syria, drugim Afganistan.
Rozwiązanie obu problemów nazywa się: dobry negocjator. Teoretycznie bowiem nagłe pokojowe dogadanie się z USA nie jest wcale pozbawione uroku ani dla Talibów, ani dla Basshara Assada. Talibowie nawet tego niegdyś chcieli – to Bushowie popsuli dobry „deal”. Ich myślenie wydaje się proste: wciśnięci pomiędzy Chiny i Iran – z Ameryką mają cokolwiek luźniejszą sytuację. Podobnie z Rosją – tylko ta tak naprawdę słabiutka (a mocna tylko w gębie i w nukach). Z ayatollachami, gdy zostaną z nimi sam na sam, z pewnością o niczym za bardzo Afganowie nie ponegocjują.
Z tym, że czas, kiedy mogliśmy jednostronnie zdominować turkmeńskie złoże, wydaje się, że bezpowrotnie minął. Wydaje się, że Bushowie zniszczyli tę szansę nieodwracalnie. Teraz pozostaje porozumienie, by każde z „walczących cesarstw” miało zapewnione swoje korzyści – a taki podział tym bajecznym złożem, uwzględniając jego zasobność – wcale nie jest niemożliwy. No i w jakiś sposób wzmocniłoby to szanse na stabilny pokój.
Tak, tak… Afganistan to długa historia. Gdy weszli tam Sowieci, którzy obiektywnie wyprzedzali nas o kilka latek w technikach satelitarnego rozpoznania bogactw naturalnych – jeszcze nie wiedzieliśmy o turkmeńskim złożu i pukaliśmy się w czoło – po co oni tam weszli? Gdy żeśmy się skapowali i zrozumieli, że z Turkmenii rurociągi na otwarte morze można wyprowadzić tylko poprzez zachodni Afganistan – nagle zaczęły się nawet dostawy wtedy najnowocześniejszych rakiet typu Stinger dla mudżahedinów. A potem w Kabulu zdumiewająco długo trzymał się rząd osadzony przez Sowietów, kraj pogrążył się w chaosie i faktycznie rozpadł (tak naprawdę zawsze był federacją plemion), Talibowie przejęli kontrolę i Bushowie skopali robotę. To są oczywiście prawdziwe fakty, a jak kto woli sztuczny świat kreowany przez wiodące telewizornie – to jego problem. W USA jak pokazują badania socjologiczne w wersję wydarzeń kreowaną przez rząd federalny i media wierzy zaledwie 6% obywateli – co jest wielkim komplementem pod adresem przeciętnych zjadaczy chleba w Ameryce.Czego administracja Donalda Trumpa z pewnością nie wie?
Otóż z pewnością ani Donald Trump, ani jego tworząca się administracja, nie ma wiedzy na temat znaczenia Polski w rozgrywce o świat. Donald Trump z pewnością nie wie o tym, że Polska ma jako jedyny kraj na świecie obok Chin wielkie złoża REE (metale ziem rzadkich) – a złoża polimetaliczne na Suwalszczyźnie na ten moment są warte 1 trylion dolarów – czyli trzy razy więcej niż wszystkie polskie długi. Twór skał porowatych cały jak gąbka nasączony ropą i gazem zaczynający się w Zatoce Perskiej, a kończący się pod dnem Morza Północnego pomiędzy Norwegią i Szkocją – osiąga swoją kumulację geologiczną właśnie w Polsce. Kumulacja geologiczna to takie dno podłużnej miseczki – i ostrożna szacunkowa ocena zasobów ropy i gazu w Polsce mówi o złożach 2.5 raza większych niż to co łącznie posiadała i nadal posiada Arabia Saudyjska. Natomiast szacunki mniej ostrożne i chyba bliższe prawdy mówią o złożach 14 razy większych. Z tym, że w Polsce te ogromne zasoby występują na głębokości około 5 km w Polsce północno-zachodniej i 7 km w Polsce południowej i południowo-wschodniej. O paradoksie – ropa płynąca do Polski rurociągiem „Przyjaźń” jest wydobywana z głębokości 7 km w Tatarstanie (około 1000 km na wschód od Moskwy) – i jest to ropa silnie zasiarczona, niskiej jakości.
 |
| Profesor Ryszard Kozłowski - jeden z wyklętych, profesor nauk technicznych specjalizujący się w inżynierii materiałowej; mówi o wielkich zasobach energetycznych Polski; startował w wyborach pod szyldem ,, Szczęść Boże " |
Polska to po prostu jeden z kilku krajów najbardziej ważnych dla bilansu energetycznego świata (i kontroli nad światem), o bilansie surowców strategicznych, a osobliwie metali o znaczeniu strategicznym nie wspominając, kraj, który sam jeden może fundować niezależność energetyczną całej Europie – a USA zapewnić nie tylko niezbędne, ale wręcz nieograniczone dostawy ropy w razie kryzysu w Zatoce Perskiej.
Z tym, że o tym ani Donald Trump, ani jego tworząca się administracja z pewnością nie wie. Więc należy założyć, że będzie nadal realizowany plan wynegocjowany przez administrację Obamy. Nawołuje do tego wprost prezydent Putin: „Zróbmy nową Jałtę!” Słowo „Jałta” dla wszystkich krajów środkowo-wschodniej Europy oznacza zdradę ich wolności przez wolny Zachód i oddanie ich pod rządy dzikiej i okrutnej dyktatury komunistycznej. Ta nowa Jałta to zajęcie przez Rosję wschodniej Ukrainy – gdzie obiektywnie dominuje ludność rosyjska, zajęcie Kijowa z przyległościami i włączenie do Rosji jako „Małorosji” – jak w państwie carów zwano Ukrainę, dalej z zachodniej Ukrainy utworzenie nacjonalistycznej „Rusi halickiej” i przekierowanie tamtejszych ukraińskich nazistów na wojnę z Polską – po której Polskę mają zająć wojska rozjemcze i z terenów Polski jak i „państwa halickiego” utworzy się jeden twór pod zarządem Żydów przesiedlonych z Izraela i zachodniej Europy. Oczywiście – nijako po drodze Rosja zajmuje Suwalszczyznę (ze złożami polimetalicznymi, które akurat tam się znajdują) jako korytarz łączący z obwodem kaliningradzkim. Eksploatację tych najbogatszych metalicznych złóż świata z pewnością weźmie koncern „Rosmietal” – tak jak „Rosniefć” – praktycznie własność pana Putina. Najbardziej po buzi (po Polakach, których w międzyczasie obarczono odpowiedzialnością za holocaust i wykreowano w oczach młodzieży amerykańskiej na nazistów) dostaną w takim wariancie Niemcy, których administracja Obamy mami odzyskaniem granicy z 1937 roku – a właśnie na to żaden sposób nie może zgodzić się Rosja. Na historycznych ziemiach polskich pomiędzy Odrą i Nysą Łużycką – a wschodnią granicą Niemiec z 1937 roku jest bowiem tak dużo gazu i ropy, że Niemcy nie tylko przestaną być importerem – ale będą mogli stać się znaczącym eksporterem. Ale jak to w Jałcie – Ameryka ustąpi, wujaszek Joe (o sorki – wujaszek Putin!) dostanie wszystko co zechce, nie ma potrzeby zajmowania się takimi drobiazgami jak granica Niemiec z 1937 roku (ale się Niemiachom zachciało!) – no i w Jałtach, jak to w Jałtach, po buzi dostają właśnie Polacy, Niemcy, Czesi, Rumuni, Węgrzy i inni z tej „gorszej Europy”.
Rzecz w tym, że rozgrywki politycznej z prezydentem Putinem nie można prowadzić bez wiedzy politycznej, historycznej – i przede wszystkim geologicznej – bo pan Putin z pokomunistycznych archiwów doskonale wie gdzie co jest (Sowieci zakazali Polsce komunistycznej w 1971 roku wierceń głębszych niż 4 km). Nadto obecna Rosja i Izrael od dawna koordynują swoją politykę historyczną – czyli mają uzgodnione tożsame fałszowanie historii i kształcenie młodzieży w podobnym kłamstwie, co z racji na kluczowe znaczenie Żydów w USA oznacza także kształtowanie mentalności Amerykanów. I co z tego, że świadkowie J. T. Grossa twierdzący, że niby naocznie widzieli jak Polacy spędzili do stodoły i spalili tam 2000 Żydów – jedynie dają dowód na fakt, że nigdy nie byli w Polsce i im się wydaje, że stodoły w Polsce to budynki podobne do takich samych amerykańskich. Tyle, że farmy w Polsce w porównaniu z amerykańskimi były malutkie, budynki 100 razy mniejsze, niezbite dowody wykazały, że masakry około 80 Żydów wraz ze spaleniem w stodole dokonali Niemcy – cóż potrzebna jest nagonka na Polaków, by odebrać im ich kraj.Więc tu się raczej nic nie zmieni – i straciwszy Turkmenię (a raczej rurociąg z Turkmenii) – Ameryka straci i Polskę, a wraz z tą stratą możliwość kontrolowania najbardziej strategicznie znaczących zasobów świata. By zrobić inaczej potrzeba wiedzy i charakteru. Charakter to by może był – gorzej z wiedzą.
Patrolują, nie patrolują?
Dlatego nie możemy pozwolić, by zadrukowany na zielono papierek, zwany dolarem, przestał być walutą międzynarodową. Gdy Saudyjczycy wściekli na Obamę za deal z Iranem zaczęli słodkie pogwarki z panią Merkel i panem Putinem o zastąpieniu dolara w rozliczeniach za ropę i gaz walutą o nazwie Euro – zadziałaliśmy od razu. Saudowie stanęli wobec perspektywy procesów za 9/11, Niemcy zostały postraszone rozwaleniem im tej IV-rzeszki (zwanej UE) – Brexit, Frexit, and so on… A pan Putin ma ogromny majątek w USA – jest m.in. właścicielem 30% platform naftowych w Zatoce Meksykańskiej – więc nastraszyć go to żaden problem. A jacy się nagle wszyscy zrobili grzeczni… Trwaj chwilo, jesteś piękna! I to jest ta jedyna sytuacja, w której rząd pana Obamy spisał się naprawdę dobrze, a może przede wszystkim Zespół ds. broni finansowej, który działa przy Pentaku.
finansowych (tzw. derywatyw) ubezpieczono walutę i transakcje na sumę 700 trylionów USD (!!!). Zrozumienie tego jest proste. Na przykład w Unii Europejskiej prawo pozwala wystawić polisę ubezpieczeniową pod warunkiem, że ubezpieczyciel ma środki finansowe na pokrycie 1% ubezpieczanej wartości (sumy ewentualnego odszkodowania), wartości transakcji etc. Pod jednym warunkiem – ubezpieczyciel musi sam się ubezpieczyć! Gdzie – najlepiej w jakimś banku – który też musi mieć 1% na pokrycie wypłaty ewentualnego ubezpieczenia – i sam powinien ubezpieczyć się w jeszcze innym banku. Otóż „ubezpieczenie ubezpieczenia” – to jest właśnie „derywatywa finansowa” – czyli pochodny („wtórny”) instrument finansowy. Oczywiście – derywatywy finansowe to pojęcie szersze. Na przykład eksporter samochodów z Europy do USA wiecie do nas statkami setki tysięcy aut. Kasa ze sprzedaży będzie spływać przez cały rok – a transakcja opłaci się pod warunkiem, że kurs dolarka wobec Euro nie spadnie poniżej pewnego poziomu. Eksporter ubezpiecza więc transakcję od wahań kursu waluty w banku. Bank bierze za to znaczące pieniądze – no ale sam musi mieć tylko 1% sumy ewentualnego ubezpieczenia do wypłaty – a tu trudno nawet przewidzieć jak dużego, o ile kurs wahnie się znacząco. Więc bank znowu sam ubezpiecza się w innym banku (który znowu musi mieć 1% wartości na zabezpieczenie wymaganej wypłaty w razie konieczności wypłaty ubezpieczenia transakcji (czy choćby procent 2 czy 3 – ale co to zmienia?) I tak powstaje wesoły rynek derywatyw finansowych.
Dlaczego tak się dzieje? Z kilku powodów. Po pierwsze: prawo ustanowione w USA – i jeszcze o wiele gorsze prawo w UE – na to pozwala i do tego zachęca. Chodzi o to – by była duża ilość pieniądza w obiegu, i co za tym idzie, niskie odsetki. Duża podaż pieniądza napędza wzrost gospodarczy (znowu – przy nieuświadamianym założeniu, że istnieje wiara w wartość tego pieniądza). Gdyby wymagane zabezpieczenia były wyższe – masa pieniędzy musiałaby leżeć w sejfach. A poza tym, „ubezpieczenia ubezpieczeń”, „ubezpieczenia kursów walut”, „ubezpieczenia transakcji” – to źródło gigantycznych łatwych pieniędzy dla banków. Naprawdę ogromnych zarobków. Przy założeniu, że cena takiego ubezpieczenia wynosi około 2% ubezpieczanej wartości – proszę policzyć, ile wynosi 2% od 700 trylionów.
Zresztą – zjawisko „roll-in” - zwinięcia się (a może lepiej anihilacji, wyparowania) całego systemu finansowego kraju już właściwie rozpoczęło się w 2008 roku, gdy niechcąco wywołali je nam Chińczycy. Oczywiście zjawisko takie może być wywołane - ale najgorsze jest też to, że może wywołać się samo, bez niczyjej złej woli. Ot – jakaś naprawdę duża klęska żywiołowa…
Proszę tu zwrócić uwagę, wobec jakich problemów stanie administracja Trumpa. Niebezpiecznie niebezpieczne prawa finansowe… (Co za legislatorzy-szaleńcy pozwolili na taki wzrost wesołego rynku derywatyw???) Ryzykowna sytuacja finansowa kraju… Możliwość wrogiej akcji w celu spowodowania nam finansowej katastrofy… Itd., itp. Jestem przekonany, że prezydent Trump spróbuje rozwiązania niekonwencjonalnego – np. ubezpieczenia wartości dolara w przeliczeniu na wartość tony paliwa umownego. Przy takim rozwiązaniu USD staje się po prostu znowu czymś, co zawsze ma wartość. A rezerwa dolarów stałaby się substytutem rezerwy surowców energetycznych. I tu znowu pojawia się połączenie USA w jeden kraj z Kanadą – w tle… Jako wcale sensowne przy takiej koncepcji połączenie zasobów dwóch ogromnych terytorialnie państw. O Donaldzie Trumpie wszyscy znajomi New-York’erzy mówią, że to był zawsze człowiek bardzo uczciwy, rzetelny w biznesie – no i zawsze miał pomysły, które nikomu nie przychodziły do głowy, oryginalne i przeważnie świetne pomysły na biznes.
Ciekawe, czy rzeczywiście tak patrolują…???
A o co chodzi w trudnym temacie ubezpieczeń zdrowotnych – w następnym artykule, by już państwa nie męczyć. I o jeszcze jednym problemie w polityce zagranicznej, który jest większy i poważniejszy, niż wszystkie tu uprzednio opisane.
Filip Z. Konopiński
