Zaczynamy pierwszą książką w ramach rankingu Lektura Dzieci Bożych. Najpierw autor propozycji książkowej, która wygrała w głosowaniu Wspólnoty, przedstawi jej opis, następnie odbędzie się dyskusja na czacie i ocena książki przez każdego z nas.
Autorem opisu jest Grzegorz Ziobro.
Tomasz a Kempis – O naśladowaniu Chrystusa
Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy (1981)
Książka
„O naśladowaniu Chrystusa” jest znana od 1418 roku. To bardzo popularne
dziełko ascetyczne, które doczekało się wielu wydań i tłumaczeń.
Umieszcza się ją jako drugą książkę po Piśmie Świętym ze względu na jej
duchową wartość.
Składa
się ona z 4 ksiąg. W pierwszej księdze znajdujemy przestrogi pożyteczne
do życia duchowego. O nauce prawdy, o unikaniu próżnej nadziei i
wyniosłości, o korzyści z przeciwności, o skrusze serca oraz wiele
innych tematów podejmuje ta księga. Druga ukazuje upomnienia skłaniające
do życia wewnętrznego. Są tu wspomniane tematy jak: rozmowa wewnętrzna,
o miłowaniu Jezusa nade wszystko, o królewskiej drodze krzyża. Trzecia
księga – najbardziej obszerna z wszystkich ksiąg – mówi o pociesze
wewnętrznej. Mówi o tym, że słów Bożych należy słuchać z wiarą, wszystko
należy odnosić do Boga jako do ostatecznego celu czy też jak znosić
wszelkie krzywdy i wzgardę. Ostatnia czwarta księga podejmuje temat
sakramentu ołtarza. Są tu piękne rozważania dotyczące Komunii Świętej,
jak należy się do niej przygotować, jaki płynie pożytek z częstego jej
przyjmowania. Ostatni rozdział tej księgi ma bardzo ciekawy tytuł, który
skłania do głębokiej refleksji: „Człowiek nie powinien zgłębiać z
ciekawością tajemnicy Najświętszego Sakramentu, ale pokornie naśladować
Chrystusa i podporządkować rozum wierze”.
By jeszcze bardziej zachęcić was do zapoznania się z tym niezwykłym dziełem, przytoczę inspirujące perełki ;)
-
Nauka Jezusa Chrystusa przewyższa wszystkie nauki świętych; kto by miał
jej ducha, znalazłby w niej ukrytą mannę. Zdarza się jednak, że wielu
często słucha Ewangelii, lecz mało w nich pragnienia Boga, bo brak im
Ducha Chrystusowego.
- Zaprawdę, wielkie słowa nikogo nie czynią świętym i sprawiedliwym, ale cnotliwe życie czyni go miłym Bogu.
-
Choćbyś całą Biblię umiał na pamięć i znał wszystkie teorie filozofów,
na co się zda to wszystko bez miłości Boga i Jego łaski?
- Na co się przyda rozprawiać wzniośle o Trójcy Świętej, jeżeli z powodu braku pokory nie możesz się podobać Trójcy Świętej?
Św.
Ignacy Loyola od czasów swego nawrócenia był rozmiłowany w tej lekturze
i uważał ją za perłę książek duchownych. Czytał ją dwa razy dziennie:
jeden rozdział rano, według porządku, drugi natomiast wieczorem na
wyrywki, gdzie się książka otworzyła. Św. Franciszek Salezy zwykł był
mawiać, że ta książka więcej ludzi nawróciła i uświęciła, niż zawiera
liter. Czytywali ją także uczeni i wybitni ludzie: Piotr Corneille,
Leibniz, Beethoven, Manzoni. Ampere, ciężko chory, zapytany przez
jednego z przyjaciół, czy nie życzyłby sobie, żeby mu przeczytać jakiś
rozdział z „O naśladowaniu Chrystusa”, odrzekł: „może co innego, mój
drogi, bo Naśladowanie umiem na pamięć”. Przy zwłokach Daga
Hammarskjolda, sekretarza generalnego ONZ, leżących obok szczątków
rozbitego i spalonego samolotu (17 IX 1960), znaleziono w kieszeni
marynarki tą książeczkę, a w niej kartkę z tekstem przysięgi, jaką
złożył, obejmując obowiązki sekretarza generalnego ONZ.
Gorąco zachęcam wszystkich do zapoznania się z tym głębokim duchowo dziełkiem religijnym.Ocena: 10/10