Jeśli nie przyjmiemy katolickiej etyki, czyli uniwersalnej (to w końcu znaczy w tłumaczeniu z łaciny przymiotnik ,,katolicki''), uwzględniającej Prawo Boże i prawo naturalne (ludzkie), to nigdy nie będziemy wiedzieli, według jakiej moralności coś oceniać. Nie będziemy potrafili odróżniać dobra od zła. Będziemy kierowali się prawem większości lub właściwie wyimaginowanej większości, czyli jak tyle osób tak myśli, a my myślimy, że oni tak myślą, to jest dobre dla wszystkich. Problem jest jednak taki, że wówczas kierujemy się etyką, która pozbawia głosu tych, których nie lubimy lub którzy nam przeszkadzają. Jeśli przeszkadzają w sposób świadomy, to należy ich ukarać lub po prostu pozbawić przywilejów. Jednak jeśli przeszkadzają tylko pod tym kątem, że inaczej się zachowują lub nie zauważają czegoś niestosownego, to należy okazywać im cierpliwość i wytłumaczyć im to w delikatny sposób.
Do tego nawołuje nas dzisiaj Maryja z pod Krzyża Swego Syna, Jezusa Chrystusa. Dobra Matka widzi niedolę ludzkości i jej Odkupienie. Odkupienie jest jednak tylko w Jego Krwi. Aby przyjąć Krew Zbawiciela trzeba jednak stanąć w prawdzie. Czy zechcemy przyjąć prawdziwą wolność?
Kto atoli powie: Mnie nie jest potrzebne odkupienie. Na świecie potrzeba dobra, wspierania ubogich dzieci, a nie chowania kasy pod sutannę czarnej mafii... Zapytam wtedy takiego człowieka: Czy naprawdę nie ma niczego, czego żałujesz w swym życiu? Czy nie ma niczego, co chciałbyś naprawić? Co nie daje Ci spokoju i próbujesz go zastąpić innymi rzeczami, zwłaszcza przyjemnymi lub oskarżaniem innych o złą sytuację? Nie potępiam, lecz proponuję. Proponuję miłość. Proponuję wolność i odpowiedzialność. Ja tylko służę memu Królowi. Temu, który daje nam życie i zmienia na lepsze to, czego sami zmienić już nie możemy...
Dlatego, Matko Najmilsza, jesteś naszą nadzieją. Prowadź nas do konsekwentnej miłości, bo tylko ona zapewni każdemu z nas spokój sumienia i pokój między ludźmi żyjącymi na Ziemi.