Specjalnie dla Wspólnoty Dzieci Bożych: Komentarz do Wyznania Wiary - część VI z VIII - Norbert Polak

,, Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę. Który mówił przez Proroków. ''

   Duch Święty, jak już wspomnieliśmy w jednej z poprzednich części, pochodzi nie tylko od Ojca, ale i od Syna. Prawosławni mówią zaś, że tylko od Ojca. Jednak w Kościele Katolickim głoszona jest ta pierwsza prawda i jedyna prawda. To między innymi było przyczyną schizmy wschodniej Anno Domini 1054, gdy prawosławie oddzieliło się (istniało już bowiem wcześniej, ale w ramach Kościoła Świętego) od Kościoła Katolickiego.
    Wspólnie Osoby Trójcy Przenajświętszej odbierają uwielbienie i chwałę, albowiem wspólnie się miłują tą niepojętą dla człowieka Komunią Miłości i wspólnie obdarowują Swe stworzenie darem miłosierdzia w postaci Ich królowania i władania.
Wspólnie również przekazują życie i błogosławieństwo, gdyż to Ojciec, Syn i Duch Święty są Miłością i Chwałą. Od małej litery pisana chwała pochodzi jedynie od prawdziwej Chwały, którą jest życie w Bogu i od Boga pochodzące, a więc dalej i tak zjednoczone z Nim. Dzieło stworzenia głosi prawdę o chwale Przenajświętszej Trójcy. Pytanie, czy my jednak chcemy żyć w Jego chwale, czy budować własną, ludzką, ograniczoną chwałę, która w końcu usuwa Boga z życia, a stawia za przedmiot uwielbienia człowieka? Tylko Bóg, który stał się człowiekiem, mógł uwielbić naszą naturę Swoją Boskością, odnowić Ją w sobie i zetrzeć jarzmo grzechu i naszej głupoty, jak i pychy. Bóg i Krzyż Zbawienia, które są naszą chwałą i chlubą, o czym wspomina także Święty Paweł: ,, Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. '' (List do Galatów, rozdział 6, werset 14).
    Zaś w Pośredniczce wszystkich łask, Matce Bożej Zbawienia, Bóg został uwielbiony doskonale. Ta nasza Najwspanialsza Nauczycielka uczy nas najlepiej, jak uwielbić Boga w swoim życiu. Krzyczmy wraz za nią, pełni pokory i napełnieni Duchem Świętym, krzyczmy wraz za tą, która jest wzorem służenia Panu Jezusowi:

Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu,
Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu,
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi,
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen.

 

    Duch Święty mówił przez proroków i w Starym Testamencie i w Nowym Testamencie i mówi dzisiaj. Przypomina przez proroków o sobie, o chwalebnym życiu w Stwórcy i zjednoczeniu z Nim Swego stworzenia, czyli człowieka. Biblia zaś jest dziełem Boga i człowieka - człowiek, natchniony Duchem Świętym, spisywał prawdę podyktowaną przez samo Źródło, sam Początek i Koniec Prawdy. Prawda, która jest aliści otwarciem na wieczne życie w Szczęściu.